Δαβάκης, Κωνσταντίνος

(Κεχριάνικα Λακωνίας 1897 – Αδριατική 1942). Στρατιωτικός. Διακρίθηκε στη μάχη της Πίνδου κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940. Ο Δ. αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων το 1916 και συμπλήρωσε την κατάρτισή του στην Ανωτάτη Σχολή Πολέμου της Αθήνας και στο Παρίσι. Διακρίθηκε για την ανδρεία και την τόλμη του στις μάχες του Σκρα και της Δοϊράνης κατά τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο και στη Μικρασιατική εκστρατεία. Διετέλεσε επιτελάρχης της 2ας μεραρχίας και του 1ου σώματος στρατού. Το 1937 αποστρατεύτηκε με τον βαθμό του συνταγματάρχη, αλλά το 1940 ανακλήθηκε και τοποθετήθηκε διοικητής του μικρού αποσπάσματος της Πίνδου. Όταν στις 28 Οκτωβρίου 1940 εκδηλώθηκε η ιταλική εισβολή, ο Δ. δέχτηκε το βάρος της επίθεσης και με το απόσπασμά του (2.000 άντρες) αντιμετώπισε ολόκληρη τη μεραρχία αλπινιστών Τζούλια. Εφάρμοσε ελαστική άμυνα σε ευρύτατο ορεινό μέτωπο έως το Eπταχώρι της Πίνδου, ώσπου να φτάσουν ισχυρές μονάδες. Οι ελληνικές δυνάμεις έφτασαν την 1η Νοεμβρίου, έκαναν αντεπίθεση και ανάγκασαν τις ιταλικές να υποχωρήσουν. Ο Δ., ο οποίος πολεμούσε στην πρώτη γραμμή επικεφαλής τμήματος, τραυματίστηκε στο στήθος στις 2 Νοεμβρίου, κοντά στον Προφήτη Ηλία της Φούρκας. Τον Δεκέμβριο του 1942, οι ιταλικές αρχές κατοχής συνέλαβαν τον Δ. όμηρο ενώ νοσηλευόταν στην Αθήνα. Κατά τη μεταφορά του στην Ιταλία, το πλοίο Τσιτά ντι Τζένοβα τορπιλίστηκε κοντά στις αλβανικές ακτές και ο Δ. πνίγηκε στα νερά της Αδριατικής. Το πτώμα του αναγνωρίστηκε και ενταφιάστηκε στην Αυλώνα. Η νίκη του αποσπάσματος του Δ. υπήρξε αποφασιστικής σημασίας για την έκβαση του πολέμου και θεωρήθηκε η πρώτη ήττα του Άξονα. Ο Δ. έγραψε αρκετά στρατιωτικά έργα μεταξύ των οποίων και Ο πόλεμος του μέλλοντος (1939). Το 1948, η Ακαδημία Αθηνών του απένειμε, μετά θάνατον ασφαλώς, το αργυρό μετάλλιο της αυτοθυσίας. Ο στρατιωτικός Κωνσταντίνος Δαβάκης (φωτ. από την έκδ. «100+1 χρόνια Ελλάδα»).